ประสบการณ์ทำบุญทอดกฐิน

อานิสงส์ ของการทำบุญทอดกฐินนั้น มีมากมายเท่าไหร่ก็ไม่อาจล่วงรู้ได้ แต่หากทำด้วยใจบริสุทธิ์ตั้งแต่ก่อน... ระหว่าง... และหลังการทำบุญแล้ว ก็ถือว่าเป็น บุญ ... 
ในเช้าของวันเสาร์ที่ 20 พ.ย. 2553 เวลา 05.45 - 06.15 ขณะที่ฉันกำลังนั่งสมาธิอยู่ในโบสถ์นั้น ได้ปรากฏนิมิตเป็นหญิงวัยประมาณ 50 ปีเศษ แต่ชุดสีดำ ผมสั้นดัดเป็นลอนๆ ดูลักษณะเหมือนคนมีฐานะดี แต่หน้าตาหมองคล้ำ ไม่มีความสุข เห็นชัดเจนมาก เมื่อกำหนดเห็นหนอๆ ก็ยังไม่หายไป และไม่ทราบว่าท่านผู้นี้เป็นใคร จึงกำหนดแผ่เมตตาในใจว่า สัพพาอิถิโย อเวรา อัพยาปัชฌา... จนกระทั่งนิมิตเลือนหายไป สักพัก ก็ปรากฏเป็นภาพซากมนุษย์ ซึ่งไม่สามารถระบุเพศได้ เป็นร่างยาวๆ นอนเปลือยกายอยู่ พิจารณาแล้วไม่มีความสวยงามแต่อย่างใด เนื่องจากร่างกายไม่ได้จัดอยู่ในระเบียบ คือ แขนมากองรวมอยู่กับขา และ ศีรษะวางอยู่บนลำตัว พิจารณาดูแล้วก็กำหนดฟุ้งซ่านหนอๆ แต่ไม่หายไปจึงต้องกำหนดเห็นหนอ เพื่อตรวจสอบร่างนั้นต่อไป... พิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ก็พบว่าร่างกายมนุษย์นั้น หากไม่อยู่ในระเบียบแล้วก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ประหลาด ถึงแม้เรือนร่างนั้นจะเปลือยเปล่า อวัยวะทุกชิ้นอยู่ในสภาพที่สวยงาม เป็นปริศนาธรรมที่ปรากฏให้เห็นว่า ตัวเรานั้น ยึดติดเอากับรูปแบบ (Form) ที่ถูกสมมติขึ้นมา... ว่ากันง่ายๆ ให้ทดลองตามหลักวิทยาศาสตร์เลย โดยให้ตัดรูปดาราจากหนังสือออกมา แล้วแบ่งอวัยวะต่างๆ ออกเป็นชิ้นๆ แล้วนำมาแปะลงในกระดาษแผ่นใหม่ ในลักษณะที่อวัยวะต่างๆ ไม่เรียงกันตามลำดับ เช่น เอาตาไว้ที่หู เอาปากไว้ที่ตา เป็นต้น แล้วพิจารณาดูรูปนั้น ว่าถ้าหากคนในรูปที่เราแปะลงไปใหม่โดยมีอวัยวะที่สลับกันไม่เป็นไปตามรูปแบบที่กำหนดไว้นั้น ถ้ามีชีวิตเดินได้จริงๆ จะน่ากลัวเพียงใด... และอะไร คือความสวยงามที่แท้จริง?
หลังจากนั่งสมาธิครบตามที่อธิษฐานไว้ ฉันจึงกำหนดจิตแผ่เมตตาเผื่อร่างนั้นอีกครั้ง.. สัพเพภูตา อเวรา อัพยาปัขฌา อนีฆา สุขีอัตตนานัง ปริหะรันตุ...